չալիշ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չա•լիշ 

չալիշ 1

1. Արարատյան, Կռզեն՝ ջանք, չարչարանք ◆ Իմ չալիշն ի՞նչ է ախար ․․․ զարթնի քու բախտավորութինը ուրիշ ինչ կանամ ուզի յիս քիզ համա։ (Գարեգին Սևունց)

Արտահայտություններ

1. չալիշ արա - ջանա, ջանք թափիր, աշխատիր ◆ Չալիշ արա չխայտառակիս քու գլուխը։ (Գարեգին Սևունց)
2. չալիշ գալ՝ կյալ - ջանք թափել, չարչարվել, տանջվել ◆ Գարեգինը քշեր ցերեկ չալիշ ա գալի Հեթումի աղջիկն ուզի Սոսին։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ամմա էս մարթը չալիշ ա կյալիս, մոտ չի թակում։ Հժհք

չալիշ 2

1. Նոր Նախիջևան՝ ծուռ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։