չալմիշ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ չալ•միշ
- Կարին՝ գործածվում է կապակցությունների մեջ
Արտահայտություններ խմբագրել
- չալմիշ անել
- խփել, զարկել ◆ Զինավոր սուրբ Գէորգը քեզ չալմիշ անե, թե բարկանաս։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
- հարել ◆ Չորս ծյու կոտրեցի ածեցի ամանի մեչը, տեղնուտեղը սիպտագոցի հետնան խառնեցի, չալմիշ արի, ածեցի ղազանի մեչ։ (Խաթաբալա)
- չալմիշ լինել՝ էղնել՝ ըլնիլ
- հիվանդանալ, ցավով՝ հիվանդությամբ բռնվել՝ զարկվել ◆ Թե ակյար սուտ կըսիմ՝ սուրբ կարգդ ինձի քրքրե, չալմիշ ըլլիմ։ (Հակոբ Մանանդյան)
- Կարին՝ կոտրվել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։