չալու

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չա•լու 

Եվդոկիա, Ամասիա՝

1. 2-3 մետր բարձրության հասնող փշոտ թուփ՝ դժնիկ ◆ Հին անթարուցդ մի ծլանք կտրիր, տար քո ձեռովը կապիր սև չալուի փշի ծառին։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Մեկ ղուշ կէրթա, մեկ չալուի տալտեն կ'մտնի։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
2. ցախ, մացառ, խռիվ

Արտահայտություններ

1. կրակի տակը չալու դնել
   1. կրակը բորբոքել՝ թեժացնել
   2. վեճը՝ տարաձայնությունը բորբոքել, կրակի վրա յուղ լցնել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։