Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չա•մուռ 

  1. Հաճն՝ ցեխ ◆ Ծեր կով ․․․ մտավ մեր ճրուկ ածուն, խրեղեն կյինձ ինան կարոս կոխըռճեց, խե չամուռին խառկըտեց։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Արապաճամփան ու տունին քարվածքները ծունկեն թեք չամուռ էր։ Ռափայել Պատկանյան

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. չամուռը կոխել
    1. ցեխը կոխել, ցեխոտել, ցեխակոլոլ լինել
    2. անպատվել, հայհոյել
    3. արատավորել
  2. չամուռը խոթել
    1. ցեխը կոխել, ցեխոտել, ցեխակոլոլ լինել
    2. անպատվել, հայհոյել
    3. արատավորել
  3. չամուռը պառկեցավ - Եվդոկիա, Ամասիա՝ իր հանձնառությունները դրծեց, խոստումը չկատարեց
  4. դե արի էշը չամռեն հանե - Կարս՝ դե փորձիր դժվար վիճակից դուրս գալ, դժվար՝ անելանելի վիճակի մեջ ընկնել ու չկարողանալ դուրս գալ ◆ Պապը թե օր բիրդան բիրա սանջուս բռնեց, ան վախտը դե արի էշը չամռեն հանե։ (Խաթաբալա)
  5. էշը էշ է նե՝ չամուռը մեյ մը կ'իանա - Պոլիս՝ ամենահիմար կենդանին էլ, որ մի անգամ փորձանքի հանդիպի, այնուհետև կզգուշանա, իսկ դու էշից էլ հիմար ես, չես կարողանում եղածից դաս առնել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։