չամչուկ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չամ•չուկ 

չամչուկ 1

1. Շիրակ՝ հասարակ թելից գործած տղամարդու գլխարկ

չամչուկ 2

1. Բալու՝ ողկույզի վրա չորացած խաղող, բնական չամիչ
2. Մալաթիա, Բալու՝ խաղողի մի տեսակ, որից չամիչ են պատրաստում ◆ Երբ արդեն չամչուկ խաղողը բավական հասունացած կըլլա, տանտիկինները՝ հարսներուն ու աղջիկներուն հետ ․․․ այգին կ'երթա, ու չամիչի կատրաստության կ'սկսին։ Համո Սահյան

չամչուկ 3

1. Խարբերդ՝ մի տեսակ խոտ, վայրի դաշտային ծաղիկ ◆ Դեպի դաշտը առաջին գնացքը պզտիկներուն կողմե կոճղեզին կամ հողխնձորին հրապույրով կսկսի, անկե վերջ անոնք վայրի ծաղիկներուն հետամուտ չամչուկին ու կակաչին փնտռտուքովը պիտի ցատկեն։ (Թլկատինցի)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։