չանչուլ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ չան•չուլ
չանչուլ 1 խմբագրել
Թբիլիսի՝
- բացված ձեռք, թաթ, թանթուլ ◆ Չանչուլով տվեց գլխին։ Սահակ Ամատունի ◆ Կաննեց, էրկու չանչուլ տվուց, էտ փլավը մի դրբի կուլ տվուց։ Հժհք
- գազանների թաթ
- բացված թաթ՝ ձեռքի ափը որպես չափի բուռ ◆ Ջիբից մի չանչուլ փշատ հանեց։ Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ խմբագրել
չանչուլ 2 խմբագրել
Ակն՝
- հարվածից անզգայացած
- հարբացությունից ուշիմությունը կորցրած
- անշնորհք հագնված, թափթփված
Արտահայտություններ խմբագրել
- չանչուլ Իվանիչ - ծաղրական մակդիր անբան՝ հարբեցող՝ գջլտված մարդկանց
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։