չառլամիշ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑrlɑˈmiʃ]

վանկեր՝ չառ•լա•միշ 

1. Արարատյան, Ղարաբաղ, Շիրակ՝ Կաղապար:արևմրհ սատկած ◆ Չառլամիշ անտեր, քու բերանդ էր դեյի արժան չտեսա՞ր որ ես էդ մեկ բրդուճն ուտեի։ ԱԺ

Արտահայտություններ

1. չարլամիշ ըլիլ,
   1. սատկել, ոչ ու փուչ լինել ◆ Ձիդ էլ որ ըլի, պոչիցը կբռնես, գլխին, ոտին կտաս, որ չառլամիշ չըլի, տեղիցը վեր կենա։ (Խաչատուր Աբովյան)
   2. Համշեն՝ արհամարհել (անասունների մասին)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։