Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑɾχɑt͡suˈɾik]

վանկեր՝ չար•խա•ծու•րիկ 

  1. ճախարակված, հղկված, կոկված ◆ Մուդաթ մը գընցնա, էդ թագավոր գելնա չարխածուրիկ փետ մե կը ճամպե Արևելոց թագավորին։ Հժհք

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։