չարնաչար

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑɾnɑˈt͡ʃʰɑɾ]

վանկեր՝ չար•նա•չար 

1. ստիպված, ճարահայտյալ, ուզած չուզած, կամա ակամա ◆ Դավիթ ասաց. էլ զրուցք չուզեր. Չարնաչար պտի առնիմ քիզնե էդոնք։ Սասնա ծռեր ◆ Չարնաչար հանեց քսան փարա թալեց քնուն։ Հժհք
2. Խարբերդ՝ խեղճ ու կրակ, հազիվ ապրող, անճար

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։