չար-նաչար
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑɾ nɑˈt͡ʃʰɑɾ]
վանկեր՝ չար-նա•չար
- Կարին, Խարբերդ, Մուշ, Վան, Մոկս՝ ստիպված, ճարահատյալ, ուզած չուզած, կամա ակամա ◆ Դավիթ ասաց. էլ զրուցք չուզեր. Չարնաչար պտի առնիմ քիզնե էդոնք։ Սասնա ծռեր ◆ Չարնաչար հանեց քսան փարա թալեց քնուն։ Հժհք
Արտահայտություններ
խմբագրել- Խարբերդ՝ խեղճ ու կրակ, հազիվ ապրող, անճար
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։