չափալաղ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɑpʰɑˈlɑʁ]
վանկեր՝ չա•փա•լաղ
- Արարատյան, Նոր Բայազետ, Գանձակ, Հավարիկ, Շիրակ, Ապարան, Սասուն՝ ապտակ ◆ Դատավորը մոտեցավ նի երկու չափալախ տվեց բերնին։ Հժհք ◆ Կուպլիկը իտի յա ասըմ, ետնան Ալմին մին լավ չըմփալախ տամ։ Հժհք ◆ Չափալեմ ղարկեց ծիուն։ Ըսաց. - Դո՞ր վե էկեր ես, դեն վե գնա։ Հժհք ◆ Նարոն իմալ օձու խեթուկ, հուշտ կէղնի, չափալեղ չէ, թոփ մե գիջու կնկա քիթ-մռութ , կը թքի, թորկե կէրթա։ Հժհք ◆ Էս քյոսեն սրա ռխին չփալախ ա տալի։ Հժհք ◆ Չոբանը մե շապպալաղ զարկեց, տղի խելքը գնաց։ Հժհք ◆ Իդիգ եդ դառավ, մե շափալաղըմ օր չզարգեց իմ երսիս՝ էսօր ես մեռե, թե էգուց։ Ահ
Արտահայտություններ
խմբագրել- չափալաղ քաշել,
- չափալախ քաշիլ, ապտակել ◆ Դուն օր ... հերս էլած վախտը մեկին ... շափալախ քաշիս կը ... բիթուն մեր խեր ու շառին հմար է։ (Խաթաբալա)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։