չեշիտ-չեշիտ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɛʃit t͡ʃʰɛˈʃit]
վանկեր՝ չե•շիտ-չե•շիտ
- տեսակ-տեսակ ◆ Էտ քաղքի միջի մարդիկ ..., հելան դուս, տեսաան չեշիտ-չեշիտ ջանավարներ ուրանց քաղքի չորս բոլորն առած ա։ Ահ ◆ Էկաբ բաղչեն՝ տեհավ լավ-լավ անհմահական խնձորներ, տանձեր, հավողներ ու հազար ու մի չեշուտ-չեշուտ բար ու նուբարներ։ Հժհք
- զանազան, տարբեր-տարբեր ◆ Նոքարը գնաց թագավորին իմացում տվեց, թե օխտը չեշուտ-չեշուտ մարդիկ ուզում են նրան տենան։ Հժհք
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։