չինգյանա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ չինգ•յա•նա
Արարատյան, Պոլիս, Նոր Նախիջևան, Բալու, Վան՝
- գնչուների մի ցեղ ◆ Գնչուների ցեղերից երեքն են թափառում հայ աշխարհքի գյուղերումը- հայ բոշեք (գնչու), մթռուբներ և չինգյանեք կամ ղարաչիք։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Չինգյանաները մահմեդական շիա դավանությանը պատկանող մի ցեղ են, որոնց գործածական լեզուն և հագուստը վերցրած է Ադրբեջանի թաթարներից։ (Պերճ Պռոշյան)
- (փխբ․) ժլատ, կծծի
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։