չլա
Հայերեն բարբառային բառ
չլա 1
խմբագրել- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰlɑ]
վանկեր՝ չ(ը)•լա
- Մարաշ՝ ընդհանրապես քառասունք
- Սեբաստիա՝ նորընծա քահանայի երկու քառասունք՝ ութսուն օր, նորընծայի ութսունօրյա պահք՝ ժուժկալություն
- Սեբաստիա, Բալու, Բաղեշ, Պապեն՝ հենքի առէջների որոշ թիվ, որով սահմանվում է կտավի լայնությունը (Սբ-80, Բղշ-70, Բլ-40 և այլն) ◆ Մեկ չլան քառասուն առէջներե կը բաղկանա։ Համո Սահյան ◆ Կտավը այնքան լայն կ՛ըլլա, որքան չլաներուն թիվը ավելի ըլլա։ Համո Սահյան
- Գանձակ, Մոկս, Պապեն, Ղարաբաղ՝ արջերի քառասնօրյա քուն ձմռանը, որի ժամանակ, կերից զուրկ լինելով, նիհարում են
- Ղարաբաղ, Խարբերդ, Մարաշ՝ նորընծա քահանայի քառասնօրյա պահ՝ ժուժկալություն, քառասունք, քահանայի քառասնօրյա ապաշխարություն՝ ձեռնադրությունից հետո
- ընդհանրապես՝ երկար ժամանակ կերակուրից զուրկ մնալը և դրա հետևանքով նիհարելը
Արտահայտություններ
խմբագրել- չլա մտնել,
- չլա մտնել, Ղարաբաղ՝
- ձմռանը երկար ու խոր քուն մտնել (արջի մասին) ◆ Մին ծմակի աղաքով քյինալիս տեղը տըեսալ ըն մին առչ չալա մտած։ Հժհք ◆ Արջը չլա ա մտել։ (Նիկողայոս Մամիկոնյան)
- Թբիլիսի՝ թաքնվելը ◆ Չլա է մտի։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
Հայերեն բարբառային բառ
չլա 2
խմբագրել- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰlɑ]
վանկեր՝ չ(ը)•լա
- Արարատյան, Թբիլիսի, Գանձակ, Քանդակ, Շամախի՝ բրնձով կամ ձավարով և մանրած նոր կաղամբով (կամ ճուտով և տավարի մսով) եփած ջրալի քաշովի, որի յուղը ջրի հետ են եփում ◆ Չլա էփա ուտենք։ Սահակ Ամատունի
- բրնձի կամ աղացած ձաձավարի մանրուքով, յուղով (կամ ձեթով) և մանրած սոխով եփած ջրալի քաշովի ◆ Ուտենք փլավը, մարսենք չլավը: (Խաչատուր Աբովյան)
- պահոց, փլավ ◆ Չլավ. Զարմանալի բառ, որ Հայաստանի կողմերը տեղ տեղ կբանի կասեն՝ իբրև պահոց փլավ։ Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ
խմբագրել- ինձ փլավ, քիզ չլավ, Թբիլիսի՝ լավը ինձ, վատը քեզ, ամեն մարդ ուզում է լավը իրենվերցնել
Հայերեն բարբառային բառ
չլա 3
խմբագրել- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰlɑ]
վանկեր՝ չ(ը)•լա
- Սասուն՝ խճճված թելերի կծիկ կամ մաշված կտոր
- Համշեն՝ կարժ
Արտահայտություններ
խմբագրել- չլա-չլա, Կարին՝ թել թել կախված, նոսր ու երկար ◆ Սենյակիս դուռը իր զզվելի զրնգոցով բացվեց և առաջս ցցվեց երկար շինելը հագին ... չլա-չլա բեղերով, կապույտ կանթերով քեռին։ (Հակոբ Մանանդյան)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։