չխոսող
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ չ(ը)•խո•սող
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Ղազախ, Գորիս, Կարին, Շիրակ՝ ըստ հին սովորության՝ ամուսնու ծնողների և ավագ ազգականների հետ չխոսող (հարս), հարսնություն անող կամ առհասարակ մեծերի ներկայությամբ կամ նրանց հետ չխոսող կին կամ աղջիկ
- Արարատյան՝ սակավախոս, քչախոս
Արտահայտություններ խմբագրել
- չխոսող հարսը դուռները կը կորնե Պոլիս, Պարտիզակ՝ - չխոսկանությունը համեստության նշան չէ, բոլոր չխոսկանները չէ, որ համեստ են
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։