չոբան-խաբուկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɔbɑn χɑˈbuk]
վանկեր՝ չո•բան•խա•բուկ
- արտույտի մի տեսակ, վեղարաձև կատարով՝ ճնճղուկի մեծության մոխրագույն թռչուն, որ կարճ կարճ ոստոստելով խաբում է իրեն հետապնդողին, հոտաղխաբուկ, աբեղաձագ ◆ Արտուտ ղշին աշխարհաբար չոբնախաբուկ են ասում։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Էս տղեն ա՝ կէթա հանդը, ծիտ, չոբանախաբուկ ռաստ կգա, նետվաղեղով կտա, վե կքցի, վե կունի կբերի տուն։ ՀԺհք
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։