չոդառություն

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չո•դա•ռութ•յուն 

1. Արարատյան՝ չոդառ լինելը, չոտառի զբաղմունքը ◆ Անունս՝ քեզ ծառա նադո է, ինքս ել ծովի ափի գյուղերի մեկիցն եմ, գործս չոդառություն է․ ձմռվան մեջ, գարնան բերանին, տավարի կերը պակասած ժամանակ, երբ խոտ ու դարմանը թանկանում է, գյուղացիք աշխատում են ազատվել իրանց լղար ու պառաված անասուններից, էժան գնով ծախում են, մենք էլ գնում ենք առնում, առաջուց՝ աշունքը դիզած ու պահած խոտով մի տեսակ գարուն հանում, հետո քշում ենք արոտալից սարերը, մսի ենք բերումու աշնանը տանում ենք թիֆլիս, լավ գնեվ ծախում ենք։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ասավ․ -Դու, որ էսղդար փող ես աշխատում, էս խոշապանութենումը օգուտ չկա, չովդարութին անենք։ ՀԺհք

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։