չոռ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰɔr]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ չոռ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (գյուղտնտ․) խաղողի և բոստանային բույսերի սնկային հիվանդություն ◆ Խորդենուն չոռ էլ չի դիպչի։ Հովհաննես Թումանյան
- անասունների վարակիչ հիվանդություն ◆ Տավարի մեջ չոռ է ընկել։ Ստեփան Մալխասյանց
- հայհոյանքի, հանդիմանության և անեծքի բացականչություն ◆ -Չո՛ռ, չ՛ոռ, ձեր գլուխն ուտեք, քանի ոռնաք, - կանչում էր երիտասարդ հովիվն ու փետով զակում շներին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ -Չոռ… դե հիմի միտդ պահի։ (Մուրացան)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- չոռ ու ցավ - հնադիմանական արտահայտություն ◆ -Ո՞վ ես։ -Ներս թող, այն տանտեր, նե՛րս…- Ա՛յ, ներս ու քեզ չոռ ու ցավ։ Հովհաննես Թումանյան
- չոռ կպչել (անեծք) - հիվանդանալ ◆ Այ չոռ կպչի քեզ։
- չոռը տանել՝ տալ - չոռով հիվանդանալ (խաղողի վազերի և բոստային բույսերի մասին)
- չոռի տիզ, (կենդբ․) - նույնն է ոստայնատիզ
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։