չոռթ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ չոռթ 

չոռթ1

1. Մուշ, Բաղեշ՝ կոշտ ու կոպիտ, անկիրթ (մարդ)
2. Խարբերդ, Բալու՝ անառարկելիորեն ու կոպտությամբ
3. Մուշ, Բաղեշ՝ սուր՝ կծու լեզու ունեցող
4. Սեբաստիա, Հավարիկ, Խարբերդ՝ կոշտ
5. Խարբերդ, Բալու, Արաբկիր՝ տմարդի

չոռթ2

1. Ղարաբաղ, Ղազախ՝ արոր

չոռթ3

1. Նոր Ջուղա՝ գործածվում է կապակցության մեջ

Արտահայտություններ

1. չոռթը փարա լինել - հույսը կտրվել ◆ Երբ այդ բոլորը նրա բուռը դրի, չոռթը փարա եղավ: (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)

չոռթ4

1. Նոր Ջուղա՝ կարճ՝ թեթև քուն ◆ Մի չոռթ տամ ու վեր կենամ կպչեմ գործի։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)

չոռթ5

1. Համշեն՝ թփուտ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։