չուխկա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ Չուխ•կա
- Արարատյան, Նոր Բայազետ, Ղարաբաղ, Շամախի, Պոլիս, Եվդոկիա, Ամասիա, Սեբաստիա, Կարին, Մուշ, Շատախ՝ ՉՈԽԱ
- Թբիլիսի՝ 1 Բրդյա նուրբ խավավոր գործվածք, մահուդ։ 2 Այդ կտորից կարված տղամարդու երկար վերարկու։
Արտահայտություններ
խմբագրել- Մին խոխա Օխտը չոխա։ (Հանելուկ - ձնծաղիկ)
- Նա հագել էր ոսկեգույն կլապիտոնով եզերված կապտավուն չուխա։ (Խդ)
- Յիս Չուխկով մարդ ի՞նչ կ'օնիմ, իմ յարը կաբով պիտի։ (ԳՏԱ)
- Էքուց մե լավ չոխա կու բաշխիմ քիզ։
- Չուխա հագնում են արխալուղի վրայից, մեջքի վրա բյուսմայով սեղմելով և գրկելով մեջքը՝ լայն իջնում է մինչև ծնկներից քիչ ցած։
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։