չքանալ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡ʃʰkʰɑˈnɑl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ չ(ը)•քա•նալ 

Բայ

1. անհետանալ, աներևութանալ ◆ (Փերիները) հենց շողաց ցոլքն առաջին՝ անտես, անհետ չքացան: Հովհաննես Թումանյան
2. կորչել, անհայտանալ ◆ Նա մոլորված ման էր գալիս ակնոցներին՝ անընդհատ կրկնելով. ախր ո՞ր չքացավ անտերը։
3. վերանալ, այլևս չլինել, գոյություն ունենալուց դադարել ◆ Առաջվա առատ ու լի օրերը չքացել էին։
4. վերանալ, ցնդել, գոլորշիանալ ◆ Առավոտյան մառախուղը չքացել էր։ (Րաֆֆի)
5. (փխբ․) գոյություն ունենալուց դադարել, անիրական դառնալ, զգայական ընկալման ոլորտից դուրս գալ (ինքնամոռացման, բուռն հուզման, մտամոլորության ևն հետևանքով) ◆ Տագնապով դարձնում էր թերթերը ու կարդու՛մ, կարդու՛մ, կարդու՛մ։ ◆ - Չքացել էր աշխարհը։ - Այգին դարձել էր անիրական։ Եղիշե Չարենց

Հոմանիշներ

1. անհետանալ, աներևույթանալ, անեանալ, չքվել, (փխբ․)՝ շոգիանալ, ցնդել, (գվռ․)՝ չռզակվլ, ոնդրկել, ոնդրկվել, երազ դանալ, աչքից կորչել
2. անհայտանալ, կորչել, կորսվել (հնց․)
3. վերանալ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։