Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պա•գա•զ(ը)•րել 

Վան՝

  1. զայրանալ, բարկությունից իրեն կորցնել՝ կատաղել ◆ Շատ մի պագազրե, շուտ կպառվնաս։ (Առած) ◆ Էլ բան չմնաց, որ չասաց, խեր, խատած, խոգի... պագազրավ ու ասաց։ (Պանդ. վանեցի)
  2. սաստկանալ, կատաղորեն փչել ◆ Պակազրած քամին անձրև, կարկուտ լեցուցեր ի ցանի մեջ, քիակոռ, փթիր տզկիր է, ինոր խամար թորվան շենք չի պեոլըրե։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։