պագնել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ պագ•նել
- Մուշ, Ալաշկերտ՝ համբուրել ◆ Նորեն էլավ Դավիթ... հասավ, պագեց քուռկու ճակատ, հեծավ, ընկան ճանպախ, էկան գեղ։ Սասնա ծռեր ◆ Աչքերդ անուշ պագնեի: Սասնա ծռեր ◆ Էրթալս լսիցին, չորս տեխեն լցվան վերես. աչք վ'իրեսս անչամ պաքիցին, որ կիախները լըպզորվեր։ ԱՏՍ
Արտահայտություններ
խմբագրել- պագնել ճակտին դնել - մեծարել, մեծ պատվի՝ շնորհների արժանացնել
- գյուղացին պագածը չառներ - քաղքըցիին խածածը կ'առնե, գյուղացի աղջկա աննշան զանցանքը մեծ անբարոյություն է համարում ու հետը չի ամուսնանում, բայց քաղաքացի աղջկա անպատվաբեր վարք ու բարքը անտեսելով՝ հետը ամուսնանում է
- ձեռքդ պագնեմ - աղաչում եմ, խնդրում եմ, պաղատում եմ
- ձեռքը պագել - մեծի ձեռքը համբուրել, որպես խոնարհություն ու հարգանքի նշան ◆ Ուռշանը յըլավ, խոր ծեռը պաքեց: (Քյոռ Օղլի) ◆ Պուղո կընիկ Զարո կըզվավ անու աչ ծեռ պակյնից։ (Միսաք Մեծարենց) ◆ Մելքոն... կնաց տուն, ուր ճոչ մոր ձեռ պագեց: Ահ
- ձեռքը պագնել - մեծի ձեռքը համբուրել, որպես խոնարհություն ու հարգանքի նշան ◆ Ուռշանը յըլավ, խոր ծեռը պաքեց: (Քյոռ Օղլի) ◆ Պուղո կընիկ Զարո կըզվավ անու աչ ծեռ պակյնից։ (Միսաք Մեծարենց) ◆ Մելքոն... կնաց տուն, ուր ճոչ մոր ձեռ պագեց: Ահ
- ոտքդ պագնեմ - աղաչում եմ, խնդրում եմ ◆ Ոտքդ պագնեմ, մի՛ ծաղրեք զիս։ Հակոբ Պարոնյան
- պագել-պագպգել - Մուշ՝ շատ համբուրել ◆ Էդ սատանեն գիկա կը փաթվի, կը պագե-պագպգե: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։