Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պազ•պա•րակ 

  1. Վան՝ բահի կոթի ցածի մասում հագցվող մաքոքաձև ամուր փայտ, որի վրա ոտքը սեղմելով փոր են անում, որպեսզի կոշիկը կամ ոտքը բահի երկաթին չդիպչի

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։