Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պաժ 

Ստուգաբանություն խմբագրել

<паж<ֆր․ ռագե<իտլ․ paggio երիտասարդ ծառա

  1. Սեբաստիա, Մուշ, Ալաշկերտ, Վան՝ հասակ ◆ Մեռնեմ ետ սոնա պաժիտ, իմ պալասան ծաղիկ որթի։ ԱՏՍ ◆ Թոփով կութնին պիրեր ի՝ Չինար պաժիս լայեղ ի։ Ահ
  2. (պատմ․) մանկլավիկ
  3. (պատմ․) դրանիկ, պալատական ստորին պաշտոնիա
  4. (փխբ․) կնոջ եկրպագու
  5. (հնց․) նախահեղափոխական Ռուսաստանում պաժական դպրոցի սան

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։