պալանտրակ

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [pɑlɑntˈɾɑk]

վանկեր՝ պա•լանտ•րակ 

1. Մոկս՝ կարճ գավազան, որ ծառերին նետելով պտուղ են թափում

Արտահայտություններ

1. պալանդրակ՝ պալանտրակ տալ, պալանդարկ տալ, պալանդրակ տալ - փայտով խփել, պալանդրակով զարկել ◆ Ծառերին այնքան պալանդրակ են տվել, որ բոլոր ճղները ջարդոտել են։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Խասավ, ձեռ էտու, մեկ սպնդրի ծառ ըմ քեշից, Իրինք տիր իտու պալանդարկ, Իրիք խարիր ասքար կուտրից։ Սասնա ծռեր ◆ Գողի ետևից մի պալանտրակ զարկի, դիպավ ոտաց, ընկավ։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Մեկ կատում պրծավ, Թռավ, Էլավ նմիրին գլոխ, Մեկ ծառ քաշեց, Էտու պալանդրակ, Էն կատուն էլ էբի տակ։ Սասնա ծռեր
2. մի պալանդրակով էրկու կաքավ զարնել
   1. մի հարվածով երկու թռչուն խփել
   2. մի հարվածով երկու նպատակի խփել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։