պալթա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pɑlˈtʰɑ]
վանկեր՝ պալ•թա
- Նոր Բայազետ, Պոլիս, Նոր Նախիջևան, Կարին, Վան՝ կացին ◆ Անօրեն առե պալթեն իկե ծառի կլոխ։ ԱՏՍ ◆ Վերցուց պալթեն... զարկեց կնկան գլուխ լե փլխեց ու թորկեց թարքի դունյա էղավ գնաց։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Արտահայտություններ
խմբագրել- պալթա քարին զարնել, Պոլիս՝ խոսքը տեղ չհասնել, խոսքը արգելքի հանդիպել
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։