Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պա•կա•սու•թեն 

  1. պակասություն
  2. Ղարաբաղ, Մանազկերտ՝ նվաստություն, անպատվություն ◆ Ըսեց. -Դու գինաս օր ես թագավոր եմ, դու քյասիբ մարդմ' ես, ախր ախխչիկ բռնա քու ձեռք պսակ էրթա, շատ պակասութեն ա ընձի։

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։