պահուկ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պա•հուկ 

1. Սեբաստիա, Արաբկիր, Տարենտե, Մուշ, Վան՝ պայուկ
2. Մուշ, Ալաշկերտ՝ պախուկ
3. Մուշ, Վան՝ թաքցրած ◆ Կըսե.–Իմ հոր ժամանակվընե թուրըմ կա պախուկ, հ ելեր եմ բերեմ քու գլուխ կտրեմ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Տղեն ձիուց գիջնա, մըջ թփերուն պահուկ սնղկը վերցու։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
4. պահած, ետ դրած (պետք եկած ժամանակ գործածելու համար)։
5. Սեբաստիա՝ ունեցածը՝ ձեռքն անցածը (զգեստ, պտուղ, դրամ և այլն) պահող, խնայողությամբ գործածող։
6. Արաբկիր՝ պահած՝ խնայած դրամ՝ հագուստ և այն։

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։