պաճուճ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pɑˈt͡ʃut͡ʃ]
վանկեր՝ պա•ճուճ
- Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Կարին՝ բրդյա թելերից (հաճախ գույնզգույն) գործած զանգապան, որ հագնում են սրունքներին՝ գուլպայից վերև ◆ Խանչալը գոտկիցը քաշ արած... շալվարի ծերը պաճուճումը ղայիմացրած... ամեն մեկը՝ մի սարի ղդար տղամարդ։ (Խաչատուր Աբովյան)
Արտահայտություններ
խմբագրել- պաճըճի թել, տե՛ս պաճճթել
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։