Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ պաշ•տա•նա•կա•տար

Ստուգաբանություն

ժամանակավորապես մի պաշտոն կատարող անձ ◆ Հաշտարար դատավորի պաշտոնակատարը վերջին ճառն արտասանելիս այնքան ոգևորվեց, որ բաժակը զարկեց շշին և փշրեց: (Շիրվանզադե) ◆ Այդ մարդը արքունի դպրոցի տեսչի պաշտոնակատար Խրիստաֆոր Արտեմիշ Աբովյանովն էր, Խաչատուր Աբովյանը: (Ակսել Բակունց)
առհասարակ` որևէ պաշտոն կատարող անձ, պաշտոնյա ◆ Ճանապարհների վրա շատ տեղ հանդիպում ես պաշտոնակատարների կոպիտ, անխիղճ վարմունքին: (Րաֆֆի)

Բաղադրյալ բառեր
պաշտոնակատարություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ acting officer, officer գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ исполняющий обязанности (ru) ‎(ispolnjajuščij objazannosti), должностное лицо (ru) ‎(dolžnostnoje lico), чиновник (ru) ‎(činovnik) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։