պաչպչոտել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ պաչ•պ(ը)•չո•տել
- Արարատյան՝ մի քանի անգամ այստեղ այնտեղ պաչպչել ◆ Հենց որ գյուղի ափին երևում էր նրա բարձր, նիհարած, փոքր-ինչ ծաղկատար, բայց քաղցր դեմքը, երեխայքն ընդառաջ էին վազում, ձիու սանձը ձեռքիցն առնում էին... բերում, տանուտերի դռանն իջեցնում, ձեռքերը պաչպչոտում էին։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։