պառիկոն
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pɑriˈkɔn]
վանկեր՝ պա•ռի•կոն
- արտը շրջապատող թումբ
- պատ, պարիսպ, գործածվում է պատ պառիկոն ձևով ◆ Էն տեղեն կնացինք Մանծկերտ։ Ախ, իմ խյոկին էլներ խետ ինոր. ոչ քյաղաքն ի նմացե, ոչ պատն ու պառիկոն, ոչ զարթարանք, ոչ խիմն ու տուն։ ԱՏՍ
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։