պատկանել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɑtkɑˈnɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ պատ•կա•նել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բայ
- մեկի սեփականությունը հանդիսանալ
- մեկի ստեղծագործությունը մտահաղացումը գյուտը լինելը, մեկից բխել, այդ միտքը պատկանում էրիր ղեկավարին
- մեկի իրավասության՝ ղեկավարության տակ լինել, մեկի ձեռքում գտնվել ◆ Այսօրվանից իշխանությունը պատկանում է բանվորների, զինվորների և գյուղացիների խորհուրդներին։ (Ակսել Բակունց)
- հատկացված լինել, տրամադրված լինել մեկին՝ մի բանի ◆ Հսկայական շենքը պատկանում է գիտահետազոտական լաբորատորիային։
- վերաբերվել, տրված՝ հանձնված՝ տրամադրված լինել ◆ Խոսքը պատկանում է գործարանի ներկայացուցչին։
- որևէ կազմի մեջ մտնել, որևէ բանի մասնակից՝ անդամ լինել ◆ Այն ժամանակ Բանդարանիկեն պատկանում էր ազգային միացյալ կուսակցությանը։ (Կ. Ռյուկման)
- մեկինը լինել, մեկի հետ սիրով կապված լինել ◆ Ես քեզ եմ պատկանում իմ սրտի, իմ հոգու բոլոր զորությամբ։ (Րաֆֆի)
- մեկի՝ մի բանի արտոնությունը լինել, մեկին՝ մի բանի հատուկ լինելը ◆ Նա տեսավ, որ քաջությունն ու հպարտ ինքնասիրությունը բացառապես մեկ դասի չի պատկանում: (Ալեքսանդր Պուշկին)
Հոմանիշներ խմբագրել
- սեփական լինել
- վերաբերել
- լինել (մեկինը)
Արտահայտություններ խմբագրել
- ըստ պատկանելույն կամ ըստ պատկանելվույն (հնց․) - ում որ պատկանում՝ վերաբերում՝ հասնում է
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։