պատրիարք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɑtɾˈjɑɾkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ պատրիարք
վանկեր՝ պատ•րի•արք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Փոխառություն՝ հունարեն πατριάρχης:
Գոյական
- 1. (եկեղ․) քրիստոնեական եկեղեցու հոգևոր բարձրայգուն աստիճանավորի տիտղոսը
- 2. հայոց եկեղեցում
- ա) Ամենյան հայոց կաթողիկոսը (ծայրագուն պատրիարք)
- բ) Երուսաղեմի Հակոբա վանքի ավագ եպիսկոպոսը
- գ) Կոնսաբոլոսի հայոց եկեղեցու ավագ եպիսկոպոսի
- 3. (փխբ․) որևէ բնագավառի ամենահեղինակավոր՝ ամենանշանավոր անձ, նահապետ
Հոմանիշներ խմբագրել
- (կրոն․) հայրապետ, հովվապետ, եպիսկոպոսապետ, միտրոպոլիտ (հունադավան), կաթողիկոս (հայկական, վրացական), պապ (կաթոլիկական) (քրիստանեական եկեղեցու հոգևոր բարձրագույն աստիճանավորի տիտղոսը)
- տե՝ս նահապետ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | պատրիարք(ը) | պատրիարքներ(ը) |
| Սեռ. | պատրիարքի | պատրիարքների |
| Տր. | պատրիարքին | պատրիարքներին |
| Հայց. | պատրիարքի(ն) | պատրիարքների(ն) |
| Բաց. | պատրիարքից | պատրիարքներից |
| Գործ. | պատրիարքով | պատրիարքներով |
| Ներգ. | (պատրիարքում) | (պատրիարքներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։