Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [pɑɾzəkɑˈt͡ʃʰɔɾ]

վանկեր՝ պար•զը•կա•չոր 

  1. Արարատյան, Մուշ՝ խիստ՝ սաստիկ սառեցնող՝ փայտացնող (ձմռան պարզկա գիշերների ցրտի մասին)

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. պարկաչոր անել,
  2. պարզըկաչոր անել, սառեցնել, խիստ մրսեղնել ◆ Օթաղը ցուրտ էր, մեզ պարզկաչոր արեց։ Սահակ Ամատունի
  3. պարզկաչոր ըլնիլ, սառեցնել, ցրտից չորանալ (ձմռան պարզկա գիշերնրին) ◆ Դուք չէիք էլել, քշերս պարզկաչոր էլած՝ պտի մեռնի։ (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։