Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [pɑɾt͡sɛŋkɔtutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ պարծենկոտութիւն

վանկեր՝ պար•ծեն•կո•տու•թյուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. բացասական բարոյական հատկություն, որն արտահայտվում է մարդկանց, նրանց գիտելիքների ու փորձի հանդեպ բարձրամիտ վերաբերմունքի մեջ․ անցյալի կամ այլ ժողովուրդների կուլտուրական արժեքները արհամարհելու, իր հասարակական դիրքով կամ որոշակի ազգի, դասակարգի, սոցիալական խմբի, կուսակցության պատկանելու անհիմն կերպով հպարտանալու մեջ․ մեծամտության, ձեռք բերածով հանգստանալու, իր հաջողություններն ու արժանիքները ուռճացնելու, իր ընդունակությունները և իրավունքները չափազանցելու մեջ, որոնք հիմնված են անհատական կամ խմբային բացառիկության վրա, պարծենկոտ լինելը, պարծենկոտ բնավորություն
  2. պարծենկոտ վարքագիծ՝ վերաբերմունք

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ինքնագոհություն, անձնագոհություն, ինքնաբավականություն, մեծապանծություն, մեծապարծություն, սնապարծություն, ինքնահաճություն, ինքնահաճոյություն, ինքնապարծություն, (գվռ․)՝ լոբպազություն, քքվանք
  2. ինքնագովություն, անձնագովություն, խրոխտանք, գովգովիկություն
  3. մեծախոսություն, մեծաբանություն, հոխորտաբանություն, հոխորտախոսություն, ֆանֆարոնություն, կոկոզաբանություն (հնց․)
  4. տե՛ս գոռոզություն, գոռոզամտություն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։