Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պար•կա•պոզ 

  1. Ղարաբաղ, Արարատյան, Ուրմիա՝ ուլի կամ գառան տիկից նվագարան, որի մի պճեղի վրա հագցնում են փողը, իսկ մյուս պճեղին հագցրած փոքր խողովակից փչելով տկզարն ու ռեցնում է պարկը և հնչեցնում փողը ◆ Աս վախթը բիրտան պարկապզուկի ձեն գիմանա։ Ահ
  2. (երաժշտ․) տե՛ս պարկապզուկ
  3. տե՛ս տկզար

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. պարկապզուկ ածել
  2. պարկապըզուկ ածել
    1. պարկապզուկ նվագել ◆ Հա՛, շատ ին պարկըպզուկ ածըմ։ Սահակ Ամատունի
    2. դատարկ սպառնալիքներ տալ

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
  • Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։