պարոն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɑˈɾɔn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ պարոն
վանկեր՝ պա•րոն
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն՝ հին ֆրանսերեն baron:
Գոյական
- (հնց․) տեր, մեծավոր ◆ աստված այդպես է բաժանել, լավ հողերը և դաշտերը տվել է պարոններին, անտառներն` արջսրին, իսկ մեզ …: (Ակսել Բակունց)
- (պատմ․) հայոց պատմության կիլիկյան շրջանում մտած ազնվական կալվածատիրոջ տիտղոս, բարոն
- (հնց․) հարգական տիտղոս, որ դրվում է անվան կամ ազգանվան առաջ, կամ մեկին դիմելու ձև ◆ հե'յ պարոններ, ականջ արեք թափառական աշուղիս։ Հովհաննես Թումանյան ◆ ներս մտնող պարոնները նայում էին թափառական աշուղիս։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ աղջիկ պարոնը բարկացած տուն գնաց։ Հովհաննես Թումանյան
- տղամարդու դիմելու հարգական բառ
Հոմանիշներ
խմբագրել- բարոն, իշխան
- տեր, պարոնտեր (հզվդ․)
- տիար, միստր
Արտահայտություններ
խմբագրել- աղջիկ պարոն - տիրուհի
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։