պեծ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պեծ 

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Ուրմիա, Կարին, Մուշ, Վան՝ կայծ ◆ Երկաթե ծեծելիս՝ անձրևի նման պեծեր են թափվում։ ՄԼԽ
2. կայծկլտուկ ◆ Երկաթե ծեծելիս՝ անձրևի նման պեծեր են թափվում։ (Պերճ Պռոշյան)
3. փայլուն կետ ◆ Սարեկները ծառերի ճղքներին կաննած՝ կարմիր արեգակի դեմ հազար ու մի ն տեսակ պեծերը հենց սիրունացնում էին նրանց, կասես, թե ամենը մի աստղերը ճառագծ քշեր ըլնի։ (Պերճ Պռոշյան)
4. Թբիլիսի՝ փայլ շող ◆ Արեգակի պեծ է տալիս, էս ինչ հիացք իմքին իս առի։ (Գարեգին Սևունց)
5. Վան՝ աչքով հազիվ տեսանելի պեծի չափ մանր է
6. Մոկս՝ կրակի մեծ կտոր

Արտահայտություններ

1. պեծ պեծ - Թբիլիսի՝ փայլուն, փայլփլուն
2. պեծ պեծի տալ - Թբիլիսի՝ փայլփլել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։