պենճղ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ պեն•ճ(ը)ղ
Արարատյան՝
- տիկի չորս ոտներից (անկյուններից) ամեն մեկը ◆ Տկի պենճղիցը բռնա։ Սահակ Ամատունի
- ջվալի՝ թաղիքի՝ բոտնոցի և նման այլ առարկաների անկյուններից յուրաքանչյուրը ◆ Փլավի վրա դափ ու զուռնով էկավ խեչախպոր խոնչեն ու իրանց օղլուշաղը։ Մի բոթնոց լիքը շիրինի էր, մի թղթով հինա, որ պտի հարսի ու փեսի ձեռները դնեն, էրկու ղանդ, մի գավ էլ գինի, բոթնոցի չորս պենճղումն (անկյուն) էլ չորս մոմ վառած։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։