Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պե•տու•թեն 

  1. Վան՝ մեծություն, խոշորություն ◆ Իրիշկեց, էտոնց պետութեն որ տեսավ, էտոնց զրող որ լսավ, Վախոցավ էնոնոց մոտեն։ ՍԾ

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։