պերճախոս
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɛɾt͡ʃɑˈχɔs]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ պերճախօս
վանկեր՝ պեր•ճա•խոս
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- պերճ լեզվով խոսող կամ գրող, պերճ լեզու ունեցող
- ճարտարախոս, ճարտար լեզու ունեցող, ճարտարամիտ ու լեզվանի
- (փխբ․) ցայտուն, վառ, արտահայտիչ կերպով որևէ բան (զգացմունքը, միտք և այլն) արտահայտող, հաղորդող ◆ Պերճախոս նայացք։
- արտահայտիչ վառ գույներով՝ պատկերներով՝ արտահայտական միջոցներով՝ արտահայտված՝ գրված՝ լեզու
- (փխբ․) որևէ բանի մասին անառարկելիորեն վկայող, համոզիչ, ցայտուն ◆ Այս տվյալները մեր հաջողությունների պերճախոս վկայություներն են։
Հոմանիշներ խմբագրել
- պերճալեզու, պերճաբան, գեղեցկաբան, գեղեցկախոս, ոսկեբերան, (հզվդ․) պերճաբարբառ, պայծառաբան, պայծառախոս, քաջաբան, քաջախոս, քաջալեզու, շքեղաբան, շքեղախոս, հորդաբան, հորդախոս, կորովաբան, կորովախոս, վայելչաբան, վայելչախոս, հորդասաց, վսեմաբան, վսեմախոս
- տե՛ս ճարտարախոս
- (փխբ․) ցայտուն, ցցուն, արտահայտիչ, խոսուն, խոսող, վառ
- (փխբ․) համոզիչ, ցայտուն, ակնառու
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։