պզտուկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [pztuk]
վանկեր՝ պ(ը)զ•տուկ
- Սեբաստիա՝ ընտանի թռչունների որովայնի պինդ վերջավորությունը. Սեբադտիայում նաև երեխաների տուտուզ ◆ Հավին պինդ անուշ տեղը պզտուկն ա։ (հուշ, խտջ)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։