Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պըյ•ջու 

  1. Համշեն, Տրապիզոն՝ երկար ու բարակ կեցիթ կացին, որով ծառի ճյուղեեր, փուչ ու թուփ են կտրատում

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։