պիծոնի

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [pit͡sɔˈni]

վանկեր՝ պի•ծո•նի 

1. քիչ ◆ Մի պիծի հաց կերանք։ Ալեքսան Մեխակյան
2. փոքր ◆ Մինակ լոխճունց պիծինը ասալ ա. «ոզկկյամ»։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Ասալ ա, թա, «Քյինա», ասի՝ գյամուն թաքավեր, գյամուն թաքավեր, մին ծեր բաղին պիծի խնձորիցը մինը տո»։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Արտահայտություններ

1. պիծի-միծի, Ղարաբաղ՝ շատ փոքր
2. պիծիկ-միծիկ, Կարին՝
3. կուճի-կուճի, Ղարաբաղ՝
   1. շատ փոքր
   2. մի փոքր, մի քիչ
   3. քիչ-քիչ, կամաց-կամաց
4. տըխտեղեն կծո ինըը մըեծ ու պիծինան չի Ղարաբաղ՝

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։