Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պը•լա•նուկ 

  1. հովանոցավորների կարգին պատկանող ջրային բույս, ստեպղինի նման մոստ, բայց սնամեջ արմատով դեղին քաղցրահամ գարշահոտ հյութով, շատ թունավոր է
  2. այդ բույսից ստացվող թույն

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։