Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պ(ը)լ•յուր 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. կարճ փայտ, որ չվանով կապում են սայլի ցռուկին՝ որի վրա սայլը, կանգնած ժամանակ, հենում է ցռուկը, խառան
  2. (հրտ․) թափանցիկ թուղթ, որը գործադրվում է վիմագրության մեջ աբրիսի պատրաստման և փոխադրման համար, ինչպես և գեղարվեստական հրատարակչություններում՝ խիստ պատասխանելու վերարտադրանքները նախապատրաստելու համար

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
  • Գ. Պարիս, Պոլիգրաֆիական և հրատարակչական տերմինների ռուս-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Հայպետհրատ», 1953 — 136 էջ։