Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պ(ը)ղ•պ(ը)•ղուն 

  1. Վան՝ վատ, ապականված ◆ Թող այս մուն ու պղպղուն տեղեր, գնանք հայրենիք։ (Մամուլ)

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։