պոյ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պոյ 

1. Պոլիս, Եվդոկիա, Խարբերդ, Մուշ, Ալաշկերտ, Արաբկիր՝ բոյ, հասակ ◆ Չինար-մինար պոյ ունիս, էրնեկ առնողիդ հոգուն։ Ահ
2. բարձրության չափ
3. երկարության չափ ◆ Իրեք պոյ կացինք։ (Նիկողայոս Մամիկոնյան) ◆ Պոյ մը մինչև Կավի Դարը երթայիք, աղեկ մը հասկնայիք ինչ որ եղեր է։ ՀՄնձ

Արտահայտություններ

1. Պոլիս՝ պոյ պոյ հարս ընես
2. Պոլիս, Պարտիզակ՝ պոյ-պոս - բարձր հասակ ու գեղեցիկ արտաքին, Բոյ բուս:◆ Հիչ մեկը չըլմանիր քու պոյին-պոսին։ (Հ․Տեր-Հակոբյան) ◆ Քու պիչիմոմ պոյդ պոսդ թագավորի կըլմանի։ Փոլատ
3. Պոլիս՝ պոյդ-սրչի - մեռնես (անեծք)
4. Պոլիս՝ պոյդ վեր չելլա - մեռնես, չզորանաս (անեծք)
5. Պոլիս, Պարտիզակ՝ պոյն ի վեր նայել - ոտից գլուխ հիանալով նայել ◆ Յավրուս քալել, ես պոյն ի վեր նայեի։ Գուրգեն Մահարի
6. Խարբերդ՝ պոյեդ մարդ մը իյնի հազար կտոր կըլլի - դու շատ մեծ ես, ինչու ես փոքրերի հետ ընկնում
7. պոյե մարդ կը կախվի - բարձրահասակ ու բարեձև է
8. ամբողջ հասակով ◆ Պոյոյքը մեկ գետին ինգավ։ ՆՄկրտչ
9. Պոլիս՝ հորը փորես նը՝ պոյիդ չափ փորե - եթե ուրշի համար հոր փորես, իմացիր որ ինքդ կընկնես մեջը

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պոյ 

1. Ագուլիս՝ զարմանքի բացականչություն ◆ Պոյ, ախչի, թոզա դայրա, թոզա շըլապմ դրե՞ծ էդ շտեղան ա։ (Խաթաբալա)

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պոյ 

1. Ակն՝ երկու կանգուն բարձրությամբ անորոշ տեսակի խոտ, որ ծեծելով՝ իբրև համեմ խառնում ես ծոթրինի հետ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։